İman güçlü olunca ümit de güçlü oluyor. İnsan çıktığı yolda bu düsturla adım atınca olmaz zannedilen oluyor.
Ümmü Enes’in Suriye Savaşı’nda 2 evladını şehit vermesinin ardından acıyla değişen hayatı; hayatta kalan tek oğluyla geldiği İdlib’te iyilikle bir kez daha değişiyor.
Savaş dolayısıyla okula gidemeyen oğlu için uygun bir müfredat hazırlayan ve ülkesinin yalnızca ilimle kurtulacağına inanan ve toprağını tek etmeyen Ümmü Enes’in tek öğretmenli ve tek öğrencili okulu gün geçtikçe büyüyor. Önce arkadaşlarının çocukları sonra civarda onun okulunu duyan insanların evlatları derken, Türkiye Diyanet Vakfı’nın bu müthiş gayretten haberdar olmasıyla bu okul bir binaya kavuşuyor.
2.Abdülhamid Han Okulu ve hemen yanındaki anaokulu böyle vücut buluyor. Ümmü Enes’in adı da bu okulun çocuklarının gözündeki umut ve mutluluğun adı oluyor!
